Patekadan
alok cihcir ngageuing pikir
ngahuru kalbu nu suwung
ngahudang rasa
nu kedal ngan cimata
ngaraksa kaayaan nu tinggal wiwaha
lakon manusa nu ngajadikeunana
kiwari
ati kageuing ku giri
nitenan nya diri nu cicing
timbul rasa
seja ngambah lautan kahirupan
nu batan sakieu
Tidak ada komentar:
Posting Komentar